معنی مدح خوان در لغت نامه دهخدا

مدحت گوی. مدیحه خوان. که در توصیف و تمجید ممدوح اشعار گوید یا برخواند:، سرای اوگه خوان و بساط او گه بزم، ز مدح خوانان خالی ندید هرگز خوان.، فرخی.، چون رای تست باغ و طرب عندلیب آن، بر گل چو مدح خوانت همی مدح خوان کند.، مسعودسعد.، این مدح خوان دعا کندش زآنکه در جهان، کم بود نعمتی که بر این مدح خوان نداشت.، مسعودسعد.، جهان شهریارا اگر پیش تو، چو بنده دو صد مدح خوان باشدی.، (کلیله و دمنه).، در بوستان جان تو شد بنده سوزنی، با ده زبان چو سوسن آزاده مدح خوان.، سوزنی.، چون تو ملکه نبود و چون من، کس ساحر مدح خوان ندیده ست.، خاقانی.، محمودهمتی تو و ما مدح خوان تو، شاید که جان عنصری اشعارخوان ماست.، خاقانی.، بر دست راست و چپ ملکان مادح وی اند، خاقانی از زبان ملک مدح خوان اوست.، خاقانی

معنی مدح خوان در فرهنگ لغت هوشیار

سونخوان آفرینخوان کسی که مدح بزرگی را بخواند شاعر مدیحه گوی: محمود همتی تووما مدح خوان تو شاید که جان عنصری اشعار خوان ماست. (خاقانی)

معنی مدح خوان در فرهنگ واژه مترادف متضاد

مداح، ستایشگر، مدحت گر، مدیحه گو، مدیحه سرا، مدحت خوان، مدحت سرا

معنی مدح خوان - جستجوی لغت در جدول جو

مدح خوان

لغت نامه دهخدا

مدح خوان

فرهنگ لغت هوشیار

مدح خوان

فرهنگ واژه مترادف متضاد

صبح خوان

ویژگی مرغی که هنگام صبح آواز می خواند، در علم زیست شناسی کنایه از بلبل، پرنده ای خوش آواز و به اندازۀ گنجشک با پشت قهوه ای و شکم خاکستری، مرغ خوش خوٰان، زندلاف، هزاردستان، شباهنگ، عندلیب، شب خوٰان، مرغ سحر، مرغ چمن، بوبرد، بوبردک، زندواف، زندوان، زندباف، هزارآوا، فتّال، هزار، هزاران برای مثال چه حالت است که گل در سحر نماید روی / چه آتش است که در مرغ صبح خوان گیرد (حافظ - ۱۰۳۵)

ویژگی مرغی که هنگام صبح آواز می خواند، در علم زیست شناسی کنایه از بُلبُل، پرنده ای خوش آواز و به اندازۀ گنجشک با پشت قهوه ای و شکم خاکستری، مُرغ خوُش خوٰان، زَندلاف، هِزاردَستان، شَباهَنگ، عَندَلیب، شَب خوٰان، مُرغِ سَحَر، مُرغِ چَمَن، بوبُرد، بوبَردَک، زَندواف، زَندوان، زَندباف، هِزارآوا، فَتّال، هِزار، هِزاران برای مِثال چه حالت است که گل در سحر نماید روی / چه آتش است که در مرغ صبح خوان گیرد (حافظ - ۱۰۳۵)

فرهنگ فارسی عمید

مدح نواز

(خِ تَ نُ / نِ / نَ)

مدح گوی. مدحت سرای. مدیحه خوان:
تو به صدر اندر بنشسته به آئین ملوک
همچنین مدح نیوشنده و من مدح نواز.
فرخی

لغت نامه دهخدا

قدح خوار

(پَ)

قدح نوش. می خوار:
گنه آمرز رندان قدح خوار
بطاعت گیر پیران ریاکار.
جامی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مدحت خوانی

(مِ حَ خوا / خا)

عمل مدحت خوان. رجوع به مدحت خوان شود

لغت نامه دهخدا

مدح خوانی

(مَ خوا / خا)

مدیحه سرائی و مدیحه خوانی. عمل مدح خوان. رجوع به مدح خوان شود

لغت نامه دهخدا

مدیح خوانی

(مَ خوا / خا)

مداحی. مدیح خواندن. عمل مدیح خوان

لغت نامه دهخدا

مدیح خوان

(خَ کُ)

آنکه شعر مدحی خواند. (فرهنگ فارسی معین). مداح. مدحتگر:
مدیح خوانش را بوستان سزد مجلس
خطیب نامش را آسمان سزد منبر.
مسعودسعد.
او شاه سه بعد وچار ملت
بر شاه مدیح خوان ببینم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

مدحت خوان

(خُ سِ)

مدیحه خوان. که مدایح شاعران را برای ممدوح یا مردم می خواند و بیان میکند:
به وصف کردن او در ببارد و عنبر
ز طبع مدحت گوی و ز لفظ مدحت خوان.
فرخی

لغت نامه دهخدا

مدیحه خوان

(خَ بَ)

مداح. رجوع به مداح شود

لغت نامه دهخدا

لوح خوان

(یِ پَ)

خوانندۀ لوح. که لوح خواند.
- طفل لوح خوان، کودک نوخوان و خط آموخته:
وآن کوس عیدی بین نوان بر درگه شاه جهان
مانند طفل لوح خوان در درس و تکرار آمده.
خاقانی.
نصرت تو زاده تا باتیغ اوست
چرخ طفل لوح خوان می خواندمش.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

صبح خوان

(اَهْ دُ خوا / خا)

مرغ صبح خوان، بلبل:
ز پرده نالۀ حافظ برون کی افتادی
اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی.
حافظ.
چه حالت است که گل در سحر نماید روی
چه آتش است که در مرغ صبح خوان گیرد.
حافظ

لغت نامه دهخدا